Bana ilk gün ki bakışlarını yakalıyorum.
Seni sevmeme neden çıkarıyor bu.
Sana tekrar aldanmam için,
Yalanlarınla seni tekrar sevmem için bir neden.
Yalanlarınla gitmişken buralardan,
Hayalin bile o yalanlara tekrar kanmam için çabalıyor.
Dolan gözlerine yenik düşüyorum.
Kendimi sana inandırmaya ikna ediyor gibiyim.
Sahi, ne çok zaman geçti bizden.
Hala aynı hislerle sana bakmam ne garip.
Kül olan sevda alevleniyor gibi..
Şiir bana yokluğunda en iyi gelen şeylerdendi.
Seninle olan onca şeyi süpürmemde en büyük ilham.
Başımı yastığa her koyduğumda,gözyaşlarımın bir nebzede olsa azalmasını sağlayan şey.
İşte yokluğun,şiirleri sevmeme tek nedendi.
Sen yokken papatyaları da sevmeyi bıraktım,
Seni hatırlattıkları için.
Bilirsin ne çok severdim.
Her yaprağını ayrı ayrı saklardım.
Sen yoksun diye saklamıyorum artık.
İyi ki yoksun mu demeliyim,
Zaten hiç olmamıştın,yokluğundan farksız mı demeliyim,
Bilmiyorum.
Tek bildiğim,seni yalanlarınla da olsa özledim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder