VAHŞİ VE KOYU

Gözyaşlarım gözaltlarımın canını acıtıyor.
Sebebi ise koca bir hiç.
Bir hiç uğruna yaptıklarım ve yapacaklarımın karşılığı,
Bana armağan olarak gördüğü, koca karanlık bir boşluk olmasını sağlamamalıydı.
Bir hiçliğin bu kadar can yakması,
Gecenin 4'ünde ki sitemkar bir yazıyı haklı çıkarmaya yeter.
Artanı ise,
Karşı karşıya geldiğimizde suratına karşı kullanacağım minik bir davetiye.
Beni bıraktığın karanlıkta, bana eşlik edebilmen için,
Delirdiğimi düşündüklerinden verdikleri Antidepresanla birlikte,
Yarı baygın yazdığım davetiye.
Kendi karanlığımda,
Kendi acılarımla,
Uykularımdan uyandığım da ki çığlıklarımla,
Her günümü içimden seni sökmeye çalıştığımda ki kanlı ellerimle.
Parmaklarım da kalemi tutmaya derman kalmayana dek...
Sana yazdığım yüzlerce davetiyeden,
En karanlığı.
Tıpkı beni kapattığın bu dört duvarın karanlığı kadar,
Vahşi ve koyu...

Güneşli Yağmur

Uğursuz geldi bu Güneş.

Seni de beraberinde getirdi elbet,

Sıcaktan bunalıp yağmura kaçmana sebebiyet verdi.

Kaçmaktan yorulup bitkin düşmene...

Yine de durmadın,

Olduğun yeri benimseyip,kabullenmek zor geldi,

Kalmadın.

Seninle beraber aydınlanırken her yer,

Karanlığı tercih edip,

Yağmurla sildin kendini.

Günahlarını ortaya çıkaran Güneş,

Sileni yağmur sanıp...