Son duvarları yıkışım.
Esen rüzgara karşı gelmeyiş,
Saçlarımın bir bir teliyle yazdığım son mektup.
Yetmezmiş gibi,
Bu gece toplandı bütün hüzünler,
Yanacaklarını,
Alevlerin arasından kurtulamayacaklarını bile bile,
Kül olmayı kabullenmiş gibi;
Vedaların yerini kavuşmanın almayacağını bilir,
Yanmaya hazır gibi,toplandılar.
Sigaranın son dumanı gırtlağımı sökerken,
Gözyaşlarımla hafifletmeye çalıştığım cümleler,
Birer birer diziliyorlar boğazıma,
Ettiğim Hoşça Kal'ın hesabını sorar gibi.
An an, delirmemi hesap eder gibi.
Diziliyorlar boğazıma,
Diziliyor Hoşça Kal-lar.
Hüzünler ise koca bir dağ,
Yamacında dinlenmeye asla vakit yok..
Ölmemi bekleyen dört duvar arası şu çölde,
Bir yağmur damlası bulmanın imkanı yok.
Kan revan içindeki o umutsuz bekleyişlerin ardından,
Sensizliğe bir kapı daha aralanıyor,
Esen rüzgarla savruluyor saçlarım,
Söylenen her söz uzaktan el sallıyor,
Hoşça Kal sevgilim, Hoşça Kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder