Hal böyleyken daha çok acıtıyor geçen zaman.
Derdimize bir çare ararcasına geçirdiğimiz.
Anamın babamın gözünden dökülenler parçalıyor içimizi.
Kurtar Ya'Rab!
Susturma derde dermanları,
Koyma bataklığın içine.
Duaları etkisiz kılma...
Faili meçhul dertleri üzerimize savurma...
Çaresizmişiz gibi hissettirme aniden,
İyi olacağız demeden;
Bir gündüzü geceye,
Bir hüznü binbir heceye çevirme.
Sana olan gönül isyanlığını görme,
Kul'una insaf et;
Namaz'da sana eğilen başı başkasına eğdirme,
Ezdirme!
Çaresi olmayan derdi,bir omza yükleme.
Sen bilen,sen görensin.
Bu zamanlar bitecek mi?
Ne olur söyle...
Duygularıma tercüman olamadığım zamanlardan biri.
Gecenin sessizliğinde boğulmayı tercih ettiğim bir an.
Ne kalan ne giden tarafım.
Çokca yorgun düşmüş, biraz da araftayım.
Söndüremediğim soğuğun alevi sarmış her bir tarafımı.
İçimin delik deşik olduğu,
Her delikten oluk oluk gözyaşlarının aktığı kabustayım.
Bazı geceler,
Buğulu camların titrek soğuğunda;
Tanrıya yalvarır gibi ağlarsın.
Gibisi fazla aslında.
Ağlaya ağlaya yalvarırsın.
Kaç gece daha sevilmeyeceğim Tanrım?
Kaç güz daha geçecek üstünden?
Ölüme her geçen gün biraz daha yaklaşırken,
Daha kaç beden çürüyecek içimde?
Ahh! Dayanamıyorum bu boğazımı sıkan acıya.
Gözyaşlarımın kıyısındaki gemilerden,
Daha kaç tanesi batacak?
Kırmızının en koyusuna yakışmışsın. Bir de gülümsemen olunca, Daha da... Ben böyle çok daha fazla sevdim aslında seni. Kırmızıların adamısın sen diye diye... Hal böyle olunca biraz daha canlanıyor içimdeki kelebekler, Uçuş,kaçış nereye gittikleri belli değil. Kalbimin üstündeki ağırlığı adlandırmak hiç mümkün değil. Yeni bir aşk başlıyor,onun utangaçlığıdır bence. Yüreğimin hop kalkıp hop oturmasının şokudur. Kalbimin üstündeki ağırlığı bile seviyorum bu aralar. Seni kırmızıyla, Kalbimi ağırlığıyla...
Hüzün ayları buralar,
Toprağa düşen yaprak misali;
Gönülden düşenler var.
Tomurcuklar küsmüş gibi ağaçlara,
Ne gelen var,ne de giden...
Aslında gelen yok,çokca giden.
Kışın hatırlattığıydın sen,
Nasıl olurda kışa küsersin.
Tomurcuk misali,
Nasıl olur da; yeniden yeşermezsin?
Kışın bana hatırlattığısın sen.
Rüzgarın hafif esintisisin.
Soğuktan titreyen ellerimsin.
Bensin,
Benimsin.
Benim içinsin;
İçimsin.
Şerefine içtiğimsin.
Kirpiklerine dokunamadığın,gülüşünü bile bilmediğin adamın acısını yıllar gecsede yüreğinin bir köşesinde saklamak...
Her gece yastığın sırılsıklam olurken,kimsenin bundan haberi olmaması.
Yolda yürürken herkesi ona benzetmeye başlamak.
Rüyalarından,hıçkırıklara boğularak uyanmak.
Ve daha bir çoğu, insanın hayatını yerlebir edebilecek güçte..
İnsan acı çekmeden ölür mü?
Ya da aşık olmadan.
Insan aşık olabildiği için şükür mü etmeli, yoksa acılar içinde kıvrandırdığı için isyan mı etmeli bilmiyor, bilemiyor.
Aşkı da güzel, acısı da.
Çok acıtsada.
Tam bir hayalin peşinden koşmaya başlamışken,
Evet,tamam yaklaştım demişken,
Ayağınıza takılan küçük taşlar;
Sizi yavaşlatabilir.
Fakat siz her ne olursa olsun,
Koşmaya devam edip,taşlara aldanmadığınız zaman;
Kurduğunuz hayalin gerçek olduğunu bizzat göreceksiniz.
O an; koştuğunuz şeyin hayaliniz değil,
Gerçeğiniz olduğunu anlayacaksınız.
Durmayın,gerçeğinize koşun..
Yorulsanız da,pes etmeden
Düşseniz de,ses etmeden,
Sadece koşun.
Gitmeli miyiz buralardan?
Ya da kalmalı mı?
Havasını değiştirmeli miyiz buraların,
Ya da sularını?
Duymalı mıyız,gölün sesini?
Görmeli miyiz balıkların çırpınışlarını...
Bekçi olup sular mıyız kavak ağaçlarını?
Oturup bir köşeye Orhan Veli dinlemeli miyiz?
Dinler miyiz?
Ben Bir Garip Orhan Veli diyişini,defalarca tekrar eder miyiz?
Ya da birden Cemal Süreya açıp,karşılıklı çay içer miyiz?
Çayın demi hararetimi aldı diyerekten kahkahalar atar mıyız?
Dağın taşın tadını çıkararak yaşar mıyız sevgili.
Buraları terketmeden,
Havasını,suyunu değiştirmeden.
Şiirlerle,
Şarkılarla,
Aşklarla...
Gözleri kapalı,
Bir ah! Çekti içinden.
Tüm bedeninde yankılandı sanki.
O anda zaman durdu,açtı gözlerini.
İlk baktığı gözlerimdi.
Gülümsüyordu.
Ellerini yüzümde gezdirdi.
Tutup avuçlarından öptüm.
Saçlarımın arasına çiçekler sıkıştırdı.
Heyecandan titriyordum.
Titreyişimi dindirmek adına sarıldı.
Kokusunu ezberledim o an.
Saçlarımı çekip boynumdan öptü.
Sonra yavaşça kulağıma fısıldadı:
''Delirmiş gibi seviyorum seni,sen benim şiirlerimin kadını,solmasına izin vermeyeceğim çiçeğimsin''
Dedi ve gitti...
Güller bahane be adam! Papatyalar ser yoluma. Koparılmamış, öldürülmemiş papatyalar. Bilirsin , solmaz papatyalar. Kopardıklarında ağlayamaz.. Ağladıklarını, çırılçıplak kaldıklarında gösterirler.. Ağlamasınlar.. Ölmesinler.. Papatyalar koy her bir vazoya adam! Sabahları günaydınlarımız olsunlar. Geceleri, iyi geceler'imiz. Gülümsemeyle can bulsunlar, bir damla suyla mutluluk.. Mezarıma papatyalar koy adam! Beni sevdiğini papatyalar söylesin, yağmurun damlaları benim mezarımdan papatyalara gecsin…Ve,,papatyaları sev adam! Onlar masumiyetin temsili. Ben yokken sana gülücükler saçan bunlar olsun, günaydınlarını, iyi gecelerini sana papatyalar söylesin. Adımı koy her birine. Ömür boyu beni sana anlatsınlar.. Beni,sana hatırlatsınlar.
Göğe uzanan beyaz elleri,
Rüzgara meydan okuyan dalgalı saçları...
Havayla karışmış tarçın kokusu,
Biraz da gülüşleri.
Bunların karışımını iliklerimde hissetmek istiyorum.
Bir sokak arasında,
Karanlıktan korktuğum anlarda,
Gülüşünü, Güneş'im olarak kullanabileceğim birini.
Saçlarının dalgalanışı içimi ısıtacakmış gibi.
Kokusu her hastalığıma deva olabilecekmiş gibi...
Sığınabileceğim bir liman istiyorum.
Uzakta bir yer var;
Kimsenin gidemediği fakat hayalini kurduğu.
Yabancılaşmış kişilikler,
Şarkıların yönettiği bir yer.
Melodilerin havada dans ettiği..
Batmayan bir güneşe sahipmiş derler.
Karanlığın hiç çökmediği.
Çiçeklerle dolu bir gökyüzü varmış;
Güneşle aşk yaşayan...
Ne rüzgarı savurabilir,
Ne de yağmuru ağlatabilirmiş.
Işığıyla gülümsetirmiş çiçekleri,
Kimsenin şahit olamadığı o aşka,
Rüyalar ülkesinde bir yerlerde,
Kimsenin göremediği,
''Güneş'in Aşkı'' adını vermişler..
Canın acıdığında,
Derdine derman aradığın sırada.
Küçük bir tebessümle ellerinden tutup..
Saçlarını okşayıp,
Neden üzgünsün meleğim?
Bu hüznün sebebi beni de hüzünlendiriyor.
Anlat hadi..
Diyerek gözyaşlarını silen,
Başını alıp göğsüne koyan,uyutana;
Baba denir.
Ata denir.
Okutmak için binbir sıkıntıya girdiği halde,
Yine de bunu yansıtmayana,
Başarını görmeyi sabırsızlıkla bekleyen,
Geceleri uyku uyumayıp,
Sabah uyumuş gibi kalkıp,
Cebinde kalan son parasını harçlık olarak verene,
Dünyanın en güçlü adamı denir.
Babalar,babalarımız.
Dünyada ki en güzel şeylerdir.
Hayatına yön vermeye çalıştığın anda,
Ummadığın kapını çalar.
Heyecana kaptıran,şiirlerine eşlik eden biri çıkagelir.
Anlam veremediğin cümlelerle karşılarsın.
Aynı gökyüzünün farklı şehirlerini de paylaşmış olsan,
Yine de şans vermek ister dilin.
Şansın,başına iş açar mı düşünmeden.
Daha çok tanımak istersin.
Daha derine inmek.
En derine kadar.
Göremeden ezberleyiverirsin mimiklerini.
Hislerinin yüzüne nasıl yansıdığını gözlerin kapalı görmeye başlar yüreğin.
Aklın,kalbin dilin korkuya kapılır;
Kaç papatya ölecek dercesine.
Seviyor,sevmiyora köle edileceğini anlar gibi,
Deliye döner bahar bahçesi.
Kalp,aklın önüne geçer.
Dil lal olur,şiirler ölü.
Her şairin öyküsü vardır,
Ya bir aşığı,ya da aldatılışı.
Kaç gecedir yazılır kelimelerin aşka aldanışları.
Kaç yağmur damlası,bir şiire eşlik.
Yarıda kalmış şarap,
Kaç hayatı ayakta uyutur?
Yazılan hangi şiir,bir kadını delirtir?
Ya da şair hüznünden kaç kez yeri göğü inletir?
1 Temmuz 2016 Cuma
Bir hançer gibi değer sözleri, Ortalığı aleve verir gibi. Emin adımlarla yürür yolda, Yolun sonunu bilir gibi.
Ah! Vah! eder; gelen geçene, Derdine bin derman arar gibi. Susar kalır sonunda, Çaresizliğin en dibini yaşar gibi.
Ah! Ne de severdim yağmur altında koşuşturmaları. Küçük bir çocuk gibi,kötülükten arınıp yepyeni bir hale girmeyi... Eskide kalan hayatın üzerine bir aşk merdiveni koyup,küçük bir çocuk gibi kendimi teslim ediyorum. Tanrım,bu aşk bedenimi çürütüyor. Hayallerim kanlar içinde... Aynalardaki benliğimi kaybediyorum. Artık ben,eski ben değilim.. Mona Roza,geri dön. Lakin gücüm kalmadı...
Bakışlarındaki o huzura kavuşmak isterdim,
Teninin sıcaklığını hissetmek.
Ses tellerinde çalan bir şarkı olabilmek.
Mesela nasıl uyuyorsun bilmiyorum.
Kaç kez yakıyorsun sigaranı balkonda tahmin etmek zor.
Babanla aran nasıl mesela,
Annene sarılışın nasıl?
Odanın her köşesinde ayak izlerin vardır.
Kokun sinmiştir duvarlara...
Yanımdan geçip gidiyorsun bazen.
Sarhoş ediyor kokun kalakalıyorum öylece.
Ne güzel şeysin diyorum,
Ne güzel şeysin sen be adam!
Kaçamak bakışlarını yakalıyorum bazen de.
Anlam yükleyemiyorum.
Bir anlık dalgınlıktır diyip geçiyorum işte.
Merak etme,umut bağlamıyorum hiçbir hareketine.
Beni sevdiğini de iddia etmiyorum...
Daha doğrusu edemiyorum diyelim.
Hiçbir zaman benim olmayacağını zor olsa da söylüyorum kendime.
Bunu derken yine yakalıyorum seni.
Ne güzel bakıyorsun sen...
Seviyormuş gibi.
Bir an oturup seni,sana anlatmak istiyorum.
Hakkında merak ettiklerimi,
Bildiklerimi.
Her sabah evden çıkma saatinin kaç olduğunu söylemek istiyorum sana,
Uykulu halinle sigara yaktığını.
Takip mi ediyorsun beni diyebilirsin.
Yo yo...
Denk geliyorduk sadece...
Yavaş yavaş ezberliyorum seni günden güne.
İçime kazıyorum seni,istesemde silemeyeceğim biçimde.
Yıllardır hayalini kuruyorum çok acıyor içim.
Bir bakışınla mutlu olduğumu söylesem de,
Senin benim olmadığını bilmek,
Binlerce kez ölmeye eş değer.
Olsun diyorum.
Bedenin benimle olmasa da,ruhun benimle.
Hissediyorum.
Yanar mıydı insanın canı böylesine.
Yana yana,susar mıydı?
Her yeni gün başkasıyla olduğunu bilmek acıtır mıydı?
Yine bir gece,
Ocak soğuğu bastırıyor yavaşça.
Yağmur damlaları akıyor camdan.
Sigara dumanıyla baş başa kalmışçasına.
Gözyaşlarım arasında kayboluyor akan damlalar.
Birden dem vuruyor gece,kızaran gözlerime.
Alev alıyor birden hayalin,
Söndüremeden kül oluyor lanetin.
Gözyaşları temizliyor ortalığı,
Küller sel olup akıyor birden.
Tutmaya çalışıyor avuçlarım seni,
Kayıp gidiyorsun yavaş yavaş...
Dönmeyecekmiş gibi,
Tekrar alev almayacakmış gibi.
Ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil Nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan. Belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü Biraz Nietzsche biraz Kant kafan karışmış belki Parlıamanet'i de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı? Pavyonda tanıdığım bilge bir pezevenk vardı! Kötü kitaplar okumak kötü yaşamak gibidir derdi. İyi kitaplar okudum bir boka yaramadı..
Ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum Durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar Sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız İşin yoksa çiçek al,saç tara, parfüm sık. Küsmesi,barışması,ayılması,bayılması Hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması Meyhanede tanıdığım gerzek bir filozof vardı! Güzel kadınlar insanın ömrünü uzatır derdi. Bir sürü güzel kadın girdi hayatıma Hepsi ağzıma sıçtı..
Ben seni severim belki de rabbim buna hazır değil. Her şeyin güzelini sever o ideal birliktelikler ister Seninle benim yan yana oturacağımız çekyata Ne ilahi adalet sığar ne de diyalektik.. İçime çöreklenmiş sığ bir sığır var benim. Ben seni severim sevmesine de İş çıkarmasana şimdi ne gerek var güzelim..
Kalbimi Örttüm
Güneş berraklığındaki göz kapaklarım dört kat daha yavaş,
Yolculuk bir sona yaklaşıyor bunaltıyla.
Karmasamı aydınlatmak için ayaklarının dibinde ulaş bana,
Senin mucizelerin parlak ve harmonik bir sabah gürültüsü.
Kimilerine göre en çok değil, az söylemek,
Hiç kimse başka neler bulacağını bilmiyor.
Kendime ne hazırlayıp sonra derinlerde ne yetisdirdiğimin bir önemi yok,
Kontrolsüzce parlak ve tamamen sana adanmış.
Çocuklar uykulu seslerle çıkıyor.
Bu kullanım alanları başka günlere hatıra.
Korkuyla, daha küçük düşünüyorum.
Yine yok olduğunu gördüm, yine döndüğünü gördüm,
Yine kendimi dönerken buldum, yine kendimi koşarken buldum
Seninle, yok olduğumu hissettim seninle, yok olduğunu gördüm
Benden, kendimi biliyorum, seni sevmeliyim.
Hezeyan gözlerini dikti sıcak ya da soğuk,
Yasak arzuları anlamanın hiçbir yolu yok.
Kalbimin büküldüğü garip yaramazlıklar,
Muhtemelen sözlerinin planlanmadığı.
Perde düştü, gözlerim açıldı,
Yanmış yerdeki yeni bir ışık beni şaşırttı.
Baktım, hayalimi merak ettim.
Yine yok olduğunu gördüm, yine döndüğünü gördüm,
Yine kendimi dönerken buldum, yine kendimi koşarken buldum
Seninle, yok olduğumu hissettim seninle, yok olduğunu gördüm
Benden, ve senden yok olup kalbimi örtmeliyim
Aşık olmanın en güzel yanı; Hayalini kuracağın birinin olmasıdır. En kötü yanı ise; Hayalini kurduğun kişinin,başkasının hayalini kuruyor olması. İyisiyle,kötüsüyle kabullenmektir aşk. Seni mutlu mu eder,yoksa mutsuz mu umrunda olmadan yaşamaktır. Şarkıların hepsinde onu bulmaktır. Adını anımsadığında,küçük bir tebessümle karşılamaktır. Aşık olmanın şansını yakaladığından kendini şanslı hissetmektir. Hiçbir şey yapmasa bile, aşk; Onun varlığıyla mutlu olacak sebepler bulmaktır...
Seni gördüğüm zaman dilim neden tutulur Seni gördüğüm zaman güller elimde kurur Seni gördüğüm zaman hayat sanki son bulur Gözlerine bakınca dünyalar benim olur
Susma gönlüm sen söyle Haydi gönlüm sen söyle Aşkımı sevgiliye Derdimi sevgiliye Haydi söyle onu nasıl sevdiğimi Haydi söyle rüyalarda gördüğümü Haydi söyle uykusuz gecelerimi Haydi söyle...
Bir yanımda sen varsın, Diğer tarafımda senden kalan acılar. Hangi tarafıma dönersem döneyim, Yine sensin karşıma çıkan. Acıları kabullenemiyorum, Her şeyi yok sayıp yoluma devam edemiyorum. Vefasızsın, Bu böyle olmaz... Ufuk görünür oldu göz çevrelerime. Duman altında kalmış hayatımda bir tek senin ayak izlerin. Nedir bu bana yaşatılan? Süpürülemeyen hatıralardaki acı... Yutkunmakta zorlanan boğazım, Plakta çalan bitmeyen şarkı... Ah! Vefasızsın, Bu böyle olmaz....
15 Nisan 2016 Cuma
İKİ ÇAY SÖYLEMİŞTİK ORDA BİRİ AÇIK. KEŞKE YALNIZ BUNUN İÇİN SEVSEYDİM SENİ.
Lodos eser senden yana, Kokunu bir an anımsatır. Bir gülümseyişi getirir aklına... Rüzgar süpürür güneşi,aydınlığı bırakır. Deniz, sert dalgalarıyla çalkalanır, Kalabalık arasında yok olur sarhoşluk. Anlamsız bakışlara bir sigara yaktırır. Kim diyebilir ki,bu sevdada kaybolmuş? Yolunu kaybetmiş, Umutlarını son yolculuğunda unutmuş? Kim bilebilir ki,yaşanılan hüzünlerin, Ardı ardını bırakmayan hayal kırıklıklarıyla kavrulduğunu? Anlamak ister mi birileri,dinlemek ister mi? Olmadı kalem bitene kadar karala defteri, İçinde hiçbir boşluk kalmasın. Hatırlamasın kimse seni Akıllarda bir tek,sigarandaki dudak izin kalsın.
Dostum dediklerinizin arkanızdan vurmasına,
Beklemediğiniz anda terkedilmeye,
Kandırılmaya,
İftiralar atılmasına,
İyi niyetinizin kullanılmasına,
Tüm bunlara karşı dimdik ayakta durmayı öğrenin.
Yalnızlığı sevin,şikayet etmeyin.
Yalnız yemek yemeyi,
Yalnız bir cafe'de oturmayı,
Yalnız eğlenmeyi,
Yalnız yaşamayı.
Bunları öğrenin.
Kimseye ihtiyaç duymadan,
Yalnızlığa aşık olarak yaşayın.
Canınızın yandığı her an,biraz daha sevin yalnızlığı.
Mutluluğun size gelmesini beklemeden,
Arayan siz olun.
Yalnızlığınızla.
Başbaşa.
Gerektiğinde içkinizide tek için,
Kadehinizi boş bir şişeye vurarak kafayı bulun.
Gerekirse kendi kendinize saçmalayıp gülün.
Böyle de olsa sevin yalnızlığı,koşulsuz.
Karşılık bekleyemeden.
Acaba, ''canım yanar mı?'' diye düşünmeden,
Artık siz başkalarının nasıl olduğunu değil,
Başkaları sizin nasıl olduğunuzu merak etsin.
Buna da,
Yalnızlığı severek başlayın...
Hayallerin gerçekleşmesi zaman alır,
Zaman geçtikçe bizden aldıkları çoğalır.
Kısa mutluluklar yaşatır,
Bi o kadar da mutsuzluk.
Kimse vazgeçemez hayal kurmaktan.
Gerçekleşsede,gerçekleşmesede.
Mutlu da etse mutsuz da,
Gerçeğine kavuşamadığının hayaliyle yaşamak hayat verir insana.
Mutsuzluğun dibini yaşatsa da ,
Vazgeçemezsiniz hayal kurmaktan.
Bazen sizi çamura sürükler.
Bazende kır çiçeklerin arasında hissettirir.
Bataklık gibidir,
Ne kadar adım atmaya çalışırsanız çalışın,
Daha derine batarsınız.
Sonuçlarına katlanırcasına hayal kurarsınız.
Her bir hayalde bataklığa çeker sizi farkında olmazsınız.
