Yağmurda ıslanan kelimelerimi bir arada tutamaz oldum.
Yokluğunun soğuğuyla üşüyor,aşkla yazdığım cümlelerle ısınıyorum.
Seninle olmak,güzel bir rüyaydı.
Yıllarca yaşadığımı sanıp,
Saniyeler sonra bittiğini bilmeden bir anda boşluğa düşmek.
Büyük bir acı,
Ben...
Ben anlatamıyorum.
Bazen bir aynaya odaklanıp,dakikalarca görmeye çalışıyorum seni kendimde.
Silik bir vücut,birazda haykırışların geliyor gözümün önüne.
Üzgün ifademde,senin kahkahaların.
Sonra birden soluğum kesiliyor.
Kalbimi avuçlarının içine alıp sıkıyormuşsun gibi...
Bir sayfa daha eksiliyor defterimde,
Bir gün daha geride kalıyor.
Yavaş yavaş bu ev gibi bende yaşlanıyorum.
Güneş doğmuyor.
Hep gece.
Ve sensizlik bitmiyor.
Fakat ben bitiyorum.
Mürekkebim de bitti,
Defterimde ki sayfalar gibi...
Hoşça Kal gece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder