Uykulu sesini işittim,
Nasıl bir huzur bürüdü içimi.
Ses tonunun beynime kazındığına şahit oldum,
Ne muhteşem şey sesine dokunmak.
İçimi ısıtıyordu donuk sesin,
Üşüyen bedenime aldırmadan...
Yok olup gidiyordu zaman,
Durdu sandığımda.
Sanki biraz daha bitiriyordum seni,
Sonsuza dek benimle kalmayacağını kendime kabullendirmiş gibi.
Nasıldı senden öncesi,
Hatırlamıyorum.
En son ne zaman birinin sesiyle nefes alıyordum,
Bilmiyorum.
Senden öncesi hafızamda yok.
Yaşanmamış,
Ardında hiç gözyaşı bırakmamış.
Tek hatırladığım;
Senin sesin.
Beynimde yankılanan,
Buruk bir kalbin hüznünü taşıyan o ses.
